Józef Nadrowski urodził się w Widawie woj. Sieradzkie. Dzieciństwo i lata szkolne spędził w Karpaczu, przepięknym, malowniczym miasteczku, leżącym u podnóża gór. Stąd może wrażliwość na piękno i przyrodę.
Od wczesnego dzieciństwa przejawiał zainteresowanie sztuką – w szczególności rzeźbą, rozpoczyna, więc naukę w szkole artystycznej w Cieplicach Śląskich, pod kierunkiem znanego artysty Dolnego Śląska, prof. Szymanika. Szkołę tę ukończył w 1980 r.
Jego dwie życiowe pasje to góry i rzeźba. Przedkłada je ponad wszystko. Tematy swoich prac czerpie z otoczenia. W ogromnym porośniętym korą pniu potrafi dostrzec formę, która ożywia za pomocą dłuta. Ulubionym materiałem jest drewno, materia, która żyje i współpracuje z artystą. Jego rzeźby mają nie tylko formę, ale i duszę.
Józef Nadrowski jest niezwykłym twórczym artystą: podejmuje wszelkie tematy, lubi tematykę sakralną. Jego prace są przyjazne ludziom: niosą radość i ciepło. Wiele z nich rozjechało się po świecie. Brał udział w licznych plenerach, których efekty w postaci dużych rzeźb można podziwiać w wielu miastach dolnego Śląska. Artysta prezentował swoje prace na wielu wystawach krajowych: Cieplice Śląskie, Karpacz, Jelenia Góra, Gdańsk. Były też indywidualne wystawy poza granicami kraju: Oslo, Berlin, Paryż, Heidelberg. Na swej artystycznej drodze spotkał życzliwego człowieka, mecenasa sztuki Haralda Engh z Norwegii. Otoczył on artystę opieką i życzliwością, pozostawiając mu swobodny wybór dalszej drogi rozwoju. Dla artysty ważne są dotychczasowe osiągnięcia, ale również to, co jeszcze przed nim. Twórcza sztuka form użytkowych i dekoracyjnych. Wykonuje rzeźby według modeli oraz według własnego autorstwa.

Zobacz wywiad z artystą w Dzienniku Bałtyckim (z 25 lipca 1997 r.)